Οι συριζαίοι (τσιπραίοι και λαφαζαναίοι) εξηγούν-και ορθώς- το κύμα προσφύγων ως αποτέλεσμα των πολέμων, ιδιαίτερα των εγκλημάτων του ISIS, στη Συρία και σε όλη Μ.Ανατολή.
Κάποιοι, πιο προχωρημένοι, μιλάνε και για τις ευθύνες της ΕΕ που ενθάρρυνε και εξόπλισε την συριακή αντιπολίτευση.
Εντάξει, θα λεγε κανείς, δεν μιλάνε ανοιχτά για ιμπεριαλιστική επέμβαση, αλλά κάνουν νύξη για τις ευθύνες της ΕΕ που τώρα οφείλει να περιθάλψει τους πρόσφυγες.
Πολύ αργά για δάκρυα κροκόδειλοί μου!
Ήσασταν από τους πρώτους που ζήτησαν στήριξη της συριακής αντιπολίτευσης, από τους πρώτους που χαιρέτησαν την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, όπως και όλη την "αραβική άνοιξη".
Θαυμάστε δήλωση της Δούρου του '11. Και δεν είναι μια απλή λάθος εκτίμηση των γεγονότων. Τα ίδια έλεγαν και πριν την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, τα ίδια τόσες και τόσες φορές.
Όταν θεωρείς ότι το ιμπεριαλιστικό γεράκι είναι (ή μπορεί να γίνει) περιστέρι της ειρήνης, αυτά είναι τα επίχειρα του οπορτουνισμού σου.
Και τώρα χύνεις κροκοδείλια δάκρυα για τους πρόσφυγες σαν να μην τρέχει τίποτα θεωρώντας ότι έχουμε όλοι μνήμη χρυσόψαρου.
Αμ,δε!
1/8/2011
Δήλωση της Ρένας Δούρου, υπεύθυνης Ευρωπαϊκής πολιτικής του ΣΥΝ, για την πρόσφατη αιματηρή καταστολή αντιφρονούντων από το καθεστώς της Συρίας, στην πόλη Χάμα.
«Η Συρία είναι μέσα στο αίμα». Από τις ιστοσελίδες τους στο Διαδίκτυο οι σύριοι αντικαθεστωτικοί καταγγέλλουν ξανά την αιματηρή καταστολή της κυβέρνησης Άσαντ, προκειμένου να διασωθεί και παράλληλα εγκαλούν τη διεθνή κοινότητα για την παθητική της στάση έναντι ενός καθεστώτος που εδώ και καιρό έχει ξεπεράσει την «κόκκινη γραμμή», καθώς στρέφεται ανενδοίαστα κατά των πολιτών του.Παραμονές του Ραμαζανίου, το καθεστώς Άσαντ επέλεξε, όχι τυχαία, την πόλη Χάμα για να σπείρει μαζικά το θάνατο – εκατοντάδες νεκροί, άγνωστος αριθμός τραυματιών, σύμφωνα με ΜΚΟ ενώ οι αποσπασματικές εικόνες μέσω του Διαδικτύου, μαρτυρούν για τη βιαιότητα και την ωμότητα της στρατιωτικής επέμβασης. Η πόλη Χάμα, που πρωτοστατεί από τα μέσα Μαρτίου στην εξέγερση του συριακού λαού κατά του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ, ήταν και το θέατρο της φονικότερης επιχείρησης καταστολής το 1982, από τον πατέρα του σημερινού προέδρου Χαφέζ αλ Άσαντ, με τους νεκρούς (σουνίτες στη συντριπτική τους πλειοψηφία) να ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες...
Σήμερα, πέντε μήνες μετά από το ξεκίνημα της «άνοιξης της Συρίας», οι εξεγερμένοι επιμένουν, παρά το λουτρό αίματος, να στέκονται όρθιοι και να αντιστέκονται διεκδικώντας ό,τι και οι Αιγύπτιοι, οι Τυνήσιοι, οι Λίβυοι: Eλευθερία, δημοκρατία, σεβασμό της αξιοπρέπειάς τους.
Σήμερα, τη στιγμή που ο λαός της Συρίας δίνει ένα αξιοθαύμαστο μάθημα θάρρους και αντίστασης σε ένα βάρβαρο καθεστώς, η διεθνής κοινότητα ουσιαστικά σιωπά, απορροφημένη από τις δυσμενείς οικονομικές εξελίξεις σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Η στάση της όμως αυτή λειτουργεί ουσιαστικά ως «πράσινο φως» προς το καθεστώς Άσαντ για να συνεχίσει να πνίγει στο αίμα ακόμη και τις πιο ειρηνικές διαδηλώσεις. ΤΩΡΑ η διεθνής κοινότητα, με επικεφαλής τον ΟΗΕ και την ΕΕ, οφείλει να απομονώσει το αιμοσταγές καθεστώς, στηρίζοντας παράλληλα, πολιτικά και οικονομικά, τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. ΤΩΡΑ είναι πραγματικά η ώρα της έμπρακτης αλληλεγγύης προς το λαό της Συρίας!»
To Γραφείο Τύπου
Διαβάστε εδώ:
http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=23949