Μια ζωή με το κομμάτι δηλαδή......

Μια ζωή με το κομμάτι δηλαδή......

(του συναγωνιστή Θ.Τ)

Δεν πέρασε το χρονικό διάστημα του πρώτου μήνα και η καινουργιοφερμένη  κυβέρνηση φρόντισε να κάνει διακριτή την πολιτική της. Λες και το ρούχο της έχει κάτι από φωσφόρο πάνω της που λαμπυρίζει στο σκοτεινό περιβάλλον. Έτσι λοιπόν δεν καθιστά αναγκαίο το πέρασμα του χρόνου για να διαπιστώσει ο καθένας ότι ο γιαλός δεν είναι στραβός αλλά στραβά αρμενίζουμε.

Βέβαια θα μπορούσε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες να συμβούν και τα δυο αρκεί να επιδοθείς στην ιδιαίτερα ευχάριστη παιδική ασχολία της κωλοτούμπας. Και γιαυτους που είναι πιο μυημένοι στα πολιτικά δρώμενα εύκολα γίνεται αντιληπτή τούτη η δραστηριότητα. Για τους άλλους τους απόμακρους των διαδικασιών χρειάζεται προσπάθεια να γίνει κατανοητή. Αλλά για όλους χρειάζεται η συνδρομή του κλάδου της σημειολογίας για να δοθούν περισσότερες επεξηγήσεις.

Και  για να γίνουμε κατανοητοί θα χρειαστούμε κάποια παραδείγματα που πιστεύουμε αποσαφηνίζουν την κατάσταση.

Παράδειγμα Νο1

Όταν λέμε 751ευρω κατώτατο μισθό, όλοι αντιλαμβανόμαστε το ίδιο. Όχι όμως και οι κυβερνώντες, και μετά από πολλές παραλλαγές και περιπτύξεις το 751 γίνεται εφικτό σε ορισμένες περιπτώσεις ή μετά από σύμφωνη γνώμη των εργοδοτών αφού πρώτα επιδοτηθούν ή εν τέλει σε βάθος χρόνου αν αυτό το επιτρέπει πρώτα η "ανάπτυξη"(για ποιους βέβαια δεν το λέμε).

Παράδειγμα Νο2

Όταν προεκλογικά 5000 προσλήψεις στο χώρο της υγείας θεωρούνται de facto γεγονός, εκ των υστερών πληροφορούμαστε ότι αυτό δε θα βοηθούσε στη “διαχείριση της φτώχειας” μιας και τούτο απαιτεί “λιτό βίο”. Γιατί υπάρχει και το όριο των 700 προσλήψεων  μετεκλογικά  να κάνει υπαρκτό το “λιτό βίο”. και ως εκ τούτου είμαστε μέσα.

Εμείς βεβαία θα προτείναμε να  αφήσουμε να εφαρμοστεί ο νόμος της αυτορρύθμισης(όσοι ζήσουν και όσοι πεθάνουν).Άλλωστε έχει δοκιμαστεί το ανθρώπινο είδος ως προϊόν της εξελικτικής διαδικασίας)

Παράδειγμα  Νο 3

Η χρήση των ρημάτων και η λογική του ισχυρού: εγώ τα λέω, όπως θέλω τα λέω!!

Το μνημόνιο σκίζεται.

Το μνημόνιο καταργείται.

Το μνημόνιο επιμηκύνεται

Η χρήση των επιθέτων.

Το 70% του μνημονίου θεμιτό

Το 30% του  μνημονίου υπό προϋποθέσεις (εργαλεία ΟΟΣΑ) παραδεκτό

Παράδειγμα Νο4.

Η δύναμη της κοινωνίας και των αριθμών.

Η κοινωνία στηρίζει την κυβέρνηση

Η κοινωνία στηρίζει τη διαπραγματευτική προσπάθεια της κυβέρνησης(να ήξερε η κοινωνία τι διαπραγματεύεται η κυβέρνηση!! στο τέλος έρχεται η απόδειξη….)

Ο πολιτικός κόσμος σχεδόν σύσσωμος .Σ.Ε.Β –ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ- ΝΔ-ΠΟΤΑΜΙ- ΠΑΣΟΚ- ΧΡΥΣΑ ΑΥΓΑ μια ορμή μια γροθιά. Όλοι για την εθνική προσπάθεια. Σημειολογικά ρωτάμε: τούτοι όλοι είναι η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ; τύφλα στη συμπολίτευση δηλαδή! (άμοιρο ΚΚΕ που δεν ακολουθείς το “εθνικό συμφέρον” και προτιμάς το μοναχικό δρόμο της εργατικής αντιπολίτευσης)

Παράδειγμα Νο5

Όχι δε θα επεκταθούμε παραπέρα γιατί με τα τόσα παραδείγματα όχι τη σημειολογία κατακτούμε αλλά και κάτοχοι μεταπτυχιακού γινόμαστε!

Μόνο μερικές σκέψεις ακόμη. Το να μην ξέρεις τι κυβέρνηση επιθυμείς, ανήκεις σε εκείνο το ποσοστό ανθρώπων που αρέσκεται να μετακινείται κατά το δοκούν ή κατά το συμφέρον.

Το να ξέρεις ότι στηρίζεις μια κυβέρνηση που γνωρίζει ότι τρέφει αυταπάτες και ελπίδες για δήθεν διαπραγματευτικά χαρτιά και κινήσεις, ανήκεις σε εκείνο το ποσοστό του λαού που έχει ρίξει τόσο τις απαιτήσεις του που αρκείται στην ευχάριστη αλλά νωχελική ασχολία της ψιχουλοθηριας.

Το να γνωρίζεις ότι η λύση βρίσκεται στον αγώνα και στη διεκδίκηση και παραμένεις καθηλωμένος  στο ευκολοδημιούργητο τοπίο του καναπέ και της τηλεόρασης, αρκεί να σου πούμε ότι οι αλυσίδες δεν λύνονται  με μάγια αλλά σπάζοντάς τες. Εκτός και αν θεωρείς ότι αυτό αποτελεί πολύ παλιό σύνθημα για να είναι της μόδας και ως εκ τούτου να γίνει εφικτό. Πάντως η ιστορία δεν έχει δείξει να αλλάζουν οι εκμεταλλευτικές δομές του συστήματος διαδικτυακά χρησιμοποιώντας enter και delete.

Η ζωή θέλει ΑΓΩΝΑ ΡΗΞΗ και ΑΝΑΤΡΟΠΗ για να μην κάνουμε πράξη το στίχο ελαφρώς μεταποιημένος “ ζωή με το κομμάτι δηλαδή να δίνεις τόσα και να παίρνεις μετρημένα”.

ΥΓ Το σύνθημα ΑΓΩΝΑΣ- ΡΗΞΗ -ΑΝΑΤΡΟΠΗ δεν χρήζει σημειολογικής ερμηνείας κάτι σαν το ν του Γιάννη που τελικά δε ξέρουμε αν επιλέγεται το διπλό από το μοναχικό ν