Στόχος τους η κατακρεούργηση της συλλογικής μνήμης και η ποδοπάτηση της κοινωνικής συνείδησης. Πως αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί η χωρίς όρια κατασυκοφάντηση του εργατικού αγώνα μέσα από τη διαστρέβλωση της δράσης των κομμουνιστών και των υγειών κομματιών της κοινωνίας. Σε περιόδους όξυνσης της πάλης, εντείνονται ακόμη περισσότερο οι προσπάθειες της άρχουσας τάξης για κατασυκοφάντηση του κινήματος. Οι τελάληδες αρκετοί και σε καίριες θέσεις, δημοσιογραφίσκοι , πληρωμένα τσιράκια, παρατρεχάμενοι και « αρουραίοι » δήθεν αριστεροί που ζέχνουν από τα αποφάγια που άφησαν τα αφεντικά τους. Στόχος τους να αφήσουν άθικτο το σύστημα που μας περικυκλώνει και μας σφίγγει τη θηλιά.
Απομονώνουν έννοιες όπως συλλογικότητα και κοινωνικότητα και τις αφήνουν να " εκφυλιστούν" στην αχρηστία τους ( έτσι επιθυμούν).
Εκθειάζουν την ατομικότητα παραποιώντας ακόμη και αυτή καθεαυτή την έννοια. Οι μέθοδοί τους πολλοί. Ακόμη και στην αλόγιστη χρήση λέξεων το παρατηρούμε. Αναδείξου – προωθήσου- γεύσου την επιτυχία- είσαι έξυπνος ,αποτελούν δείγμα αλλά μόνο με μια απαγόρευση κινήσου μόνος.
Ο δρόμος και σ" αυτήν την περίπτωση δύσκολος κι επειδή το γνωρίζουν καλά διευκολύνουν αυτήν διαδικασία βάζοντας στο διάβα τους μεθόδους που είναι εύκολο να χρησιμοποιηθούν. Κατανάλωσε, απέφυγε τις φθορές και τις τριβές της καθημερινότητας. Υπάρχει και για τον καθένα ένα εξοχικό, ένα αυτοκίνητο, μια παραλία. Και αν δεν μπορείς να τα αγγίξεις, δανείσου. Και για να μην παρεξηγηθούμε δεν είμαστε αντίθετοι στις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων που και αυτές που αναφέρθηκαν είναι στο πλαίσιο των γενικών αναγκών, πρέπει να διαχωρίσουμε τι σημαίνει για μας κατανάλωση.
Έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι η κατανάλωση είναι πέρα για πέρα υπαρκτή αντικειμενική αξία που υπηρέτησε και θα υπηρετεί την ανθρωπότητα σαν κίνητρο της δραστηριότητας του ανθρώπου. Σε αυτό το σημείο όμως παρεμβαίνει το σύστημα και μετατρέπει την κατανάλωση σε καταναλωτισμό. Την κάνει αυτοσκοπό, απώτερο στόχο των ανθρώπων, ιδανικό, και τόπο εξύψωσης της ατομικότητας. Και όταν τέτοιες έννοιες δεν κατακτώνται, το σύστημα σε βοηθάει σε αυτή την κατεύθυνση.
Το κέρδος αυτήν είναι η λέξη- λέξη στόχος- κι για αυτή ζούμε σε ένα σύστημα που σε αφήνει να καταναλώνεις μόνο, αλλά και να καταναλίσκεσαι ταυτόχρονα.
Εύκολο θύμα των θυτών. Η ίδια η άγρια φύση αυτό διδάσκει , απομόνωση κάποιου κι επίθεση, επιτυχία πλήρης.
Σε αυτήν τη λαίλαπα μας μένει μόνο μια διαδικασία να αναδείξουμε. Την συλλογικότητα.
Άλλωστε θεμέλιος λίθος της δημιουργίας της ανθρώπινης συνείδησης αποτελεί η εμφάνιση και ανάπτυξης της εργασίας στα πλαίσια της κοινωνικής οργάνωσης. Κάτι που μας ξεχωρίζει από τα ζώα. Η πραγματικότητα είναι αυτή που αντανακλάται στην ανθρώπινη συνείδηση, άρα αυτή η συνείδηση αποτελεί ένα κοινωνικό προϊόν, και σαν τέτοιο καλλιεργείται και ανατροφοδοτείται στην κοινωνία. Έτσι στην πάροδο της διαδικασίας της εξέλιξης δημιουργείται η κοινωνική συνείδηση, η οποία να ξεκαθαρίσουμε εδώ, δεν αποτελεί πρόσθεση ατομικών συνειδήσεων αλλά συλλογική κατανόηση της πραγματικότητας από τους ίδιους τους ανθρώπους, τις ιδέες, θεωρίες και αντιλήψεις που έχουν διαμορφώσει με οδηγό την πρακτική τους δράση. Μορφές κοινωνικής συνείδησης είναι η επιστήμη, η ιδεολογία, το δίκαιο, η πολιτική, ηθική, η τέχνη, η θρησκεία. Παίρνοντας αυτά υπόψη αντιλαμβανόμαστε γιατί επιτίθενται αμείλικτα στο σπάσιμο αυτής της διαδικασίας, της διαδικασίας κατάκτησης της κοινωνικής συνείδησης. Στοχεύουν και χτυπούν στην αλλοίωση της ατομικής συνείδησης με τους τρόπους που αναφέραμε αλλά δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι κάθε ανθρώπινη ψυχή γεννιέται και πεθαίνει αλλά το συλλογικό πνεύμα της ανθρωπότητας ζει και εξελίσσεται διαιωνίζοντας το ανθρώπινο είδος που τις αφομοιώνει διατηρώντας τες και με αυτόν τον τρόπο στη σύνθεση του πνευματικού πολιτισμού.
Και ξαναγυρνώντας στο θέμα των αναγκών και της κατανάλωσης θα αναφερθούμε στα ίδια τα λόγια του Λένιν οποίος ρητά και αποφασιστικά υποδείκνυε ότι στόχος δεν είναι μόνο η ικανοποίηση των αναγκών των μελών μιας κοινωνίας αλλά η εξασφάλιση πλέριας ευημερίας και ελεύθερης, ολόπλευρης ανάπτυξης όλων το μελών της κοινωνίας .
Αυτό το σημείο καθόρισε ο Λένιν ως την κυρία διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον καπιταλισμό και στον σοσιαλισμό. Ο καπιταλισμός είναι ανίκανος να δώσει τη δυνατότητα για ελεύθερη και ολόπλευρη ανάπτυξη σε όλα τα μέλη της κοινωνίας όσο κι αν αναπτύξει τις παραγωγικές δυνάμεις. Ο σοσιαλισμός αντίθετα προωθεί το στόχο σαν κύριο, βλέπει στη λύση του το σκοπό ολόκληρης της κοινωνικής ανάπτυξης.
Επομένως η διαμόρφωση της αρμονικής προσωπικότητας αποτελεί αντικειμενική κοινωνική αναγκαιότητα, που όμως δεν μπορεί να υλοποιηθεί από μόνη της χωρίς αγώνα, χωρίς την κατευθυνόμενη σε συγκεκριμένο στόχο δραστηριότητα των ανθρώπων.
ΛΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΧΝΗΣ